อย่ารักกวีเลย อย่ารักกวีเลย พวกเขาแค่ทวงความยุติธรรม ในโลกสมมติผ่านถ้อยคำละมุน จงรักแผ่นหลังอาบเหงื่อ และดวงตาแววหวังของเขา ขณะขุดดินป้านคันแทอยู่ท่งนาหนองหว้า Share this:Click to share on Twitter (Opens in new window)Click to share on Facebook (Opens in new window)Like this:Like Loading... Related เผยแพร่โดย SaimingSainan คำเขียนคน คนขายคำ ดูเรื่องทั้งหมดโดย SaimingSainan
ฉันเดินผ่านอดีตมาไกลจนไม่สามารถกลับไปที่ๆเดิมได้อีกเพราะฉันต้องเดินในปัจจุบัน(นส.เมธาวี เมืองสนาม ม.6/14 เลขที่ 27) Loading... ตอบกลับ
ความผิดพลาดใช่ว่าจะแย่ไม่จำเป็นต้องลืมจนสิ้นเก็บไว้เป็นประสบการณ์ได้เตือนใจในวันข้างหน้า(นส.สุภัสสร กะนะหาวงศ์ ม.4/8 เลขที่ 28) Loading... ตอบกลับ
เวลาเป็นสิ่งมีค่าเมื่อหายไปไม่มีใครซื้อมาได้(น.สรัญชิดา บุญรมย์ ชั้นม.4/13 เลขที่32) Loading... ตอบกลับ
การที่เราเล่าเรื่องบางอย่างก็ไม่ได้ต้องการคำแนะนำแค่ต้องการคนฟังที่เข้าใจเราก็พอ(นางสาว พิจิตรา ทวีพัฒน์ ม.4/5 เลขที่ 25) Loading... ตอบกลับ
ฉันเดินผ่านอดีตมาไกลจนไม่สามารถกลับไปที่ๆเดิมได้อีกเพราะฉันต้องเดินในปัจจุบัน(นส.เมธาวี เมืองสนาม ม.6/14 เลขที่ 27)
ความผิดพลาดใช่ว่าจะแย่ไม่จำเป็นต้องลืมจนสิ้นเก็บไว้เป็นประสบการณ์ได้เตือนใจในวันข้างหน้า(นส.สุภัสสร กะนะหาวงศ์ ม.4/8 เลขที่ 28)
เวลาเป็นสิ่งมีค่าเมื่อหายไปไม่มีใครซื้อมาได้(น.สรัญชิดา บุญรมย์ ชั้นม.4/13 เลขที่32)
การที่เราเล่าเรื่องบางอย่างก็ไม่ได้ต้องการคำแนะนำแค่ต้องการคนฟังที่เข้าใจเราก็พอ(นางสาว พิจิตรา ทวีพัฒน์ ม.4/5 เลขที่ 25)