อย่ารักกวีเลย
พวกเขาแค่ทวงความยุติธรรม
ในโลกสมมติผ่านถ้อยคำละมุน
จงรักแผ่นหลังอาบเหงื่อ
และดวงตาแววหวังของเขา
ขณะขุดดินป้านคันแทอยู่ท่งนาหนองหว้า
อย่ารักกวีเลย
สารพันเรื่องเล่า คำเก่าความหลัง | Stories and Author
ฉันเดินผ่านอดีตมาไกลจนไม่สามารถกลับไปที่ๆเดิมได้อีกเพราะฉันต้องเดินในปัจจุบัน(นส.เมธาวี เมืองสนาม ม.6/14 เลขที่ 27)
ความผิดพลาดใช่ว่าจะแย่ไม่จำเป็นต้องลืมจนสิ้นเก็บไว้เป็นประสบการณ์ได้เตือนใจในวันข้างหน้า(นส.สุภัสสร กะนะหาวงศ์ ม.4/8 เลขที่ 28)
เวลาเป็นสิ่งมีค่าเมื่อหายไปไม่มีใครซื้อมาได้(น.สรัญชิดา บุญรมย์ ชั้นม.4/13 เลขที่32)
การที่เราเล่าเรื่องบางอย่างก็ไม่ได้ต้องการคำแนะนำแค่ต้องการคนฟังที่เข้าใจเราก็พอ(นางสาว พิจิตรา ทวีพัฒน์ ม.4/5 เลขที่ 25)