ระหว่างคำภาษากับชีวิตคนๆหนึ่ง สิ่งใดยิ่งใหญ่กว่ากัน
คำพูดมิใช่หรือที่เปิดตา ชักจูงให้คนเดินทาง ต่อสู้ ผจญปัญหา กระทั่งมีชัยชนะ
คำพูดมิใช่หรือที่ปิดใจ กดทับให้จ่อมจม ศิโรราบ ยอมรับสภาพ กระทั่งพ่ายแพ้…
คำพูดเป็นนายเมื่อเราปล่อยให้มันหลุดจากปาก หรือปรากฏเป็นตัวอักษร
คำพูดเป็นนาย ต้องเข้าโรงเรียน ต้องเรียนให้เก่ง ให้จบ ให้มีวุฒิ จะได้มีงานดีๆ ทำ มีเกียรติ มีศักดิ์ศรี
คำพูดเป็นผู้ดูแล ต้องค้าขาย ลดต้นทุน เพิ่มกำไร ขยายกิจการ เพิ่มปริมาณการผลิต เป็นบริษัทอภิมหาชน
…
ชีวิตตกอยู่แทบเท้าคำพูด ใช่ไหม
ถ้าชีวิตไร้ถ้อยคำภาษาล่ะ
ชีวิตจะเป็นอย่างไร
จะดำเนินไปได้ไหม
กวี เจ้านายคำพูด ยากจนนัก
พ่อค้าที่สำเร็จ ใช้คำพูดเป็น ร่ำรวยนัก
หัวใจของคำภาษา คือการใช้สื่อสาร หรือ?
หัวใจของชีวิตคนๆ หนึ่ง คือการดำเนินสู่การงานและความสงบงาม หรือ?
โอ ชีวิต ยิ่งใหญ่กว่าคำภาษา
เมื่อชีวิตรู้ใช้คำภาษาอย่างเจียมตัว
อย่างนั้นหรือไม่
กวีบทนี้เป็นกวีที่มีความคิดและทำให้รู้สึกอยากจะขยันและเก่งมากขึ้น(นางสาว เมธาวี เมืองสนาม ม.6/14 เลขที่ 27)